رشد فرد در مرحله‌ی پیش از دبستان به عنوان بالاترین مرحلهٔ تکامل کودکان و همچنین بالاترین سطح رشد انسان در این دوره از زندگی تلقی می‌شود. این مرحله، بازی را به عنوان انعکاسی از فعالیت‌های درونی و نمایشی از خود فعالی فرد معرفی می‌کند. بازی نه تنها پاکترین و صادقانه‌ترین فعالیت فرد در این دوره است، بلکه نمادی از زندگی و طبیعت نهان و درونی انسان به حساب می‌آید. اینجا است که بازی به کودک خوشی، آزادی، رضایت، استراحت درونی و برونی و صلح و صفا با دنیای اطراف را هدیه می‌آورد. بنابراین می‌خواهیم تأثیر اسباب بازی آموزشی بر یادگیری مفاهیم را مورد بررسی قرار بدهیم.
از این رو، بازی به عنوان یک وسیله‌ی قدرتمند برای مشاوران، معلمان و والدین تلقی می‌شود که می‌توانند از آن در تربیت کودکان بهره‌مند شوند و آن را به گونه‌ای سازماندهی کنند که در فرایندهای یادگیری نیز تأثیرگذار باشد.
در این سیاق، یکی از فرایندهای اساسی یادگیری ریاضیات که جزء علوم ذهنی محسوب می‌شود، با توجه به تعاملات مختلف با علائم، به کشف، درک، و ثبت ترکیب‌ها، الگوها و روابط در جهان اطراف می‌پردازد. این دنیا از دید کودک، بسیار دور و متفاوت از آنچه که در آن زندگی می‌کند و رشد می‌یابد، به نظر می‌رسد.
بنابراین، رویکردی که در آموزش و پرورش دوران پیش از دبستان به کار می‌رود، باید بر اساس بازی و فعالیت مستقر باشد و موقعیت‌های بازی باید تجربه‌های قابل لمس را برای کودکان فراهم کند، به گونه‌ای که آنان در فرآیند یادگیری به عنوان شرکت‌کننده‌های فعال در نظر گرفته شوند، نه دریافت کننده‌های غیرفعال.
از این منظر، بازی به عنوان ابزاری قوی برای پرورش نیازها، توانایی‌ها و علایق فردی کودکان مطرح می‌شود. بازی، طبیعت دوم کودکان است و راهی طبیعی برای بیان عقاید، احساسات و همچنین برای کشف دنیای اطراف آنها محسوب می‌شود. این بازی، فرآیندهای یادگیری مختلف از جمله مشاهده، تجربه‌آموزی، حل مسائل و خلاقیت را در کودکان تقویت می‌کند.
همچنین، مانند اهمیت غذا و ویتامین‌هایی که برای رشد جسمی کودکان لازم است، روح و روان آنها نیز به تغذیه‌ی مناسب نیاز دارد. اسباب‌بازی و بازی به عنوان غذای روحی و روانی برای کودکان در نظر گرفته می‌شود و یکی از نیازهای اساسی آنها است. اسباب‌بازی، ابزاری برای بازی و جزء جدایی‌ناپذیر از زندگی کودکان است.
از سوی دیگر، تمایل طبیعی کودکان به بازی به عنوان اساسی‌ترین پایه برای رشد آنها محسوب می‌شود. در نتیجه، بازی به عنوان وسیله‌ای مؤثر برای ارائه پیام‌های آموزشی و تربیتی در دوران پیش از دبستان تلقی می‌شود. از این رو، برنامه‌های روزانه کودکان در این دوره باید به گونه‌ای باشد که از یک سو، کودکان در بازی‌های آزاد شرکت کنند و از سوی دیگر، ساعات دیگر را در فعالیت‌های سازمان‌یافته و هدایت‌شده سپری کنند.
در همین راستا، یکی از بحرانها در جریان آموزش رسمی به این نکته مربوط است که موضوعات ریاضی به عنوان مباحثی خشک و منطقی شناخته می‌شوند و به همین دلیل، کودکان تمایل کمتری برای یادگیری این مفاهیم دارند.
بر اساس این ضرورت‌ها، پژوهش‌های متعددی انجام شده که نشان داده‌اند استفاده مناسب از اسباب‌بازی‌ها می‌تواند به توسعه یادگیری ریاضیات در کودکان پیش‌دبستانی کمک کند. به عنوان مثال، نتایج تحقیق‌ها نشان داده‌اند که معلمان با استفاده از اسباب‌بازی‌های معمولی می‌توانند تجربه های یادگیری در کودکان ایجاد کنند و در نتیجه راهنمایی کودکان در یادگیری ریاضیات پیش‌دبستانی باشند.
به طور کلی، آموزش و پرورش در دوره پیش از دبستان باید به شکل کودک محور و تقویت‌کننده نیازها، توانایی‌ها و علایق افراد باشد. از این منظر، برنامه‌های درسی باید بر اساس طبیعت و علایق کودکان تدوین شده و به گونه‌ای سازماندهی شوند که به تدریج پیشرفت کودکان تضمین شود. همچنین، این برنامه‌ها باید تعادل مناسبی بین آزادی و ساختار حفظ کنند تا به کودکان این امکان را بدهند تا به صورت مستقل رشد کرده و در عین حال از برنامه‌های سازمان‌یافته و نظام‌دار نیز بهره‌مند شوند.
پژوهش‌های بسیاری درباره تأثیر اسباب بازی آموزشی بر یادگیری مفاهیم صورت گرفته است که بر اساس نتایج اعلام شده، به نظر می‌رسد که اسباب‌بازی‌های آموزشی تأثیر مثبتی بر یادگیری مفاهیم ریاضی و رنگ و مفاهیم آموزشی دیگر در کودکان پیش‌دبستانی دارند. در پیشنهادات پژوهش نیز تأکید بر استفاده از این اسباب‌بازی‌ها برای آموزش زبان حتی برای کودکان استثنایی شده است.
ایده‌ی استفاده از اسباب‌بازی‌ها برای آموزش زبان نیز مطرح شده است. این امر نشان از گسترش کاربرد اسباب‌بازی‌ها به زمینه‌های مختلف آموزشی دارد و می‌تواند یک راه حل خلاقانه برای آموزش چند جنبه‌ای باشد.
بحث استفاده از اسباب‌بازی‌ها برای کودکان استثنایی به چالش‌های آموزشی در این گروه اشاره کرده است. این نکته مهمی است که نیاز به بررسی و ارائه راهکارهای خاص برای این گروه کودکان را مطرح می‌کند.
بحث آشنایی مربیان با استفاده از اسباب‌بازی‌ها برای آموزش و یادگیری کودکان در مراکز پیش‌دبستانی به عنوان یک عامل کلیدی برجسته شده است. آموزش به مربیان در خصوص بهترین شیوه‌های استفاده از این اسباب‌بازی‌ها می‌تواند تأثیر بزرگی بر بهبود فرآیند یادگیری کودکان داشته باشد.
این پژوهش نشان می‌دهد که اسباب‌بازی‌های آموزشی می‌توانند به عنوان یک ابزار قدرتمند در فرآیند یادگیری و تربیت کودکان مؤثر باشند.
در دوران پیش از دبستان، بازی به عنوان یکی از مهم‌ترین وسایل آموزشی و تربیتی برای کودکان تلقی می‌شود. اسباب بازی های آموزشی در این دوره از زندگی، نقش بسیار مهمی در رشد و توسعه مفاهیم پیش از عدد ریاضی دارند. در این مقاله، تأثیر اسباب بازی آموزشی بر یادگیری مفاهیم مختلف مورد بررسی قرار می‌گیرد.
بازی، به عنوان پاکترین و صادقانه‌ترین فعالیت کودکان، نقش بسیار موثری در تربیت و توسعه ابتدایی ذهنی و حسی آنان دارد. آزادی، رضایت، استراحت درونی و برونی، صلح و صفا با دنیای خارج، همگی از جوانب مثبتی هستند که بازی به کودکان ارمغان می‌آورد.
اسباب بازی های آموزشی به عنوان وسایلی که با هدف آموزشی طراحی شده‌اند، نقشی مؤثر در تقویت مفاهیم پیش از عدد ریاضی دارند. این اسباب بازی ها، با ایجاد تجارب یادگیری عینی و مفهومی، کودکان را در معرض فرآیند یادگیری قرار می‌دهند.
این اسباب بازی به کودکان کمک می‌کنند مفاهیمی همچون بیشتر کمتر، پهن باریک، کوتاه دراز و سایر مفاهیم مشابه را به صورت بازی آموزی درک کنند. اسباب بازی های آموزشی، با فراهم آوردن فرصت‌های حل مسائل، تجربه‌آموزی و خلاقیت را در کودکان تقویت می‌کنند. این اسباب بازی ها، زمینه‌ای را برای تعاملات اجتماعی کودکان ایجاد می‌کنند و مهارت‌های ارتباطی آنان را پیشرفت می‌دهند.
بر اساس تحقیقات و نتایج به دست آمده، اسباب بازی های آموزشی به عنوان یک ابزار موثر در یادگیری مفاهیم پیش از عدد ریاضی در کودکان پیش دبستانی معرفی می‌شوند. با ایجاد یک محیط آموزشی غنی از این اسباب بازی ها، می‌توان تجربه‌های یادگیری مفیدی برای کودکان ارائه داد و رشد عقلانی آنان را تسریع کرد. برای موفقیت بهتر در تدریس مفاهیم پیش از عدد ریاضی، توجه به ابزارهای آموزشی مناسب و استفاده موثر از اسباب بازی های آموزشی امری ضروری است.
